Soğuk Gece 1

Elinde son tek sigarası 56. caddede ilerliyordu.Her akşam alışkanlık haline getirmişti bunu. Üzerinde dizlerine gelen, birkaç düğmesi eksik, fermuarı bozuk, yeşilimsi olan paltosu vardı.Kolun da 25 yıllık kötü bir saat.Manevi değeri yüksek olanlardan galiba.Ayağında ise ne zaman aldığını unuttuğu ayakkabısı. O akşam daha soğuk ve karlıydı.Rüzgar ile beraber yağan bütün kar yüzüne yağıyor ve uzamış sakallarında kalıyordu, ama Osman hiç üşümüyor hatta bu durumdan zevk alarak yoluna devam ediyordu. Tabanı yok denecek kadar incelmiş ayakkabısı karı ve suyu içine çekiyordu.Karın üzerinde çatır çutur ses ona huzur veriyordu.Ayakkabısına giren suya aldırış dahi etmiyordu.Aslında her şeyden zevk alan birisi değildi O, ne olduğunu kendisi de bilmiyordu.Sigarasını çekiyor bir dakika kadar sonra üflüyor ve için için ah ulan hayat! sende bu duman gibi ağzımdan burnumdan geldin diyordu. Son sigarasıydı ve her dumanı değerliydi onun için.Bir dumanı verirken diğerini çekiyordu.Şairin de dediği gibi ''bir paket sigaranın son tekine geldiğinde anlarsın ya bittiğini, hayatta öyledir işte son zamanlarına gelince anlarsın Bittiğini''. Sigarası bitmişti ya Osman o hayatının sonuna gelmiş miydi ? Osman bittiğini anlayacak mıydı ya da her şey yenimi başlıyordu Osman için. 56. caddenin en yoğun olduğu saatlerdi ama o her zaman olduğu gibi hiç bir şeye aldırış etmeden yavaş adımlarla ilerliyor.

Kendisine çarpan insanlara dönüp bakmıyor.Çoğunun çarptığını bile hissetmiyordu.Sadece caddede kendisi var gibi yoluna devam ediyordu .Caddenin sonuna gelmişti nereye gideceğini bilir gibi 15. sokağa dalmıştı aslında oda nereye gittiğini neden o karanlık ve sadece sevgililerin öpüştü sokağa girdiğini bilmiyordu. Sokakta öpüşen çiftleri bile görmeyen Osman yavaş yavaş karanlık sokağı bitirdi ve caddeye geldi. O sırada kafasını kaldırıp sağa sola baktı ne tarafa gideceğini kestirmek istiyordu aslında.Karşı kaldırama geçmeyi en mantıklı yol olarak tayin etti bir kaç saniye içinde ve yoğun trafikte en musait anı kollamak için beklemeye başladı.Karşı kaldırımda durakta onu gördü evet o idi 9 yıl 3 ay bir gün olmuştu Osman gün sayıyordu adeta ama o yüz ifadesi, uzun kaşları siyah gözleri omzuna dökülen saçları hiç değişmemiş aynıydı.Yıllardır göremediği kadın tam karşısındaydı.9 yıl öncede bu saatlerde ayrılmışlardı belki...
43. cadde de  trafiğin en yoğun olduğu saatti, ama Osman trafiği görmüyordu ve otobüse biner giderse diye çok korkuyordu.Heyecanlıydı ama yerinden bile kıpırdayamıyordu.Son sigarası bitmiş elini yakıyordu onu bile hissetmiyordu yada yüreği daha çok yanıyordu...
Onu bir daha görememeyi göze almadı ve caddeye atladı o sırada arkadan bir ses Osmannn!!!
DEVAMI GELECEK...
HURŞİT ÇIBIK @hrstcbk