En Sonunda Yine Ayvayı Yedim

Yıllardır yazdım gönderdim mektup

Beni sen giderken ey sevgili unutup

Sana uzattığım elimdi kökünden kesen

Okur halimi bilirsin belki biraz dedim

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Halimi bilir gelirsin dedim

Biraz gülümseriz el ele dedim

Bilmem ne diye öyle söyledim

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Beni bıraktın sanki gittin Çine

Sanki dönüp gelmezsin yine

Hep dağıttın etrafına kini bile bile

Nefret nasıl yansır o dile

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Bakışlarında vardı bin bir hile

Bir an dönersin dedim bile bile

Giden dönmezmiş hasreti değmezmiş gönül’e

Bazen çok konuşuyorum bekliyorum ne diye

Okur halimi bilirsin belki biraz dedim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Ben uzakta yerken ayvayı

Sende yemiyorsun elbet baklavayı

Çin de daha fazla yediğin ayva

Çin de şimdi oldun sanki burjuva

Burjuvalık sunmuştur sana deva

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Sakın dönüp gelme hoplaya zıplaya

Aya çıktın ya yürüyemezsin artık yaya

Başına düşe orada koca kaya

Yer çekimsiz düşe kalka düşe kalka düşe kaya

Okur halimi bilirsin belki biraz dedim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı beraber yedik

Sevincinden ismini yazdırmış’tırsın koskoca

Oradan da sevincinle çıkarsın sen yine aya

Yaptıklarına gülersin ayda bayıla bayıla

Olamadık bir seninle biz karı koca

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı yedim

Arzuların nefretin oldu sana hoca

Terk etmek için kaçtın koşa koşa

Şimdi uzayda bak dünyaya coşa coşa

Okur halimi bilirsin belki biraz dedim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı beraber yedik

Gülümseyerek seven arzularına yenik düşüp küsendi

Giderken yüreğime batırdığı kara dikendi

Bırak artık unut ismini cismini gülüşünü gidişini

Bırak hava tahmini yapar gibi bekleme gelişini

Okur halimi bilirsin belki biraz dedim zaten yanıldım

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı beraber yedik

Kul Mehmet’im nefret eken nefreti ile tükendi

Ben değil o terk edip beni o zalim gidendi

Gittiği zaman sabah değil yükselen güneşle öğlendi

Bilmem önce sevendi sonra nefreti kimden öğrendi

Gelmeyeceğini bile bile ne bileyim bekledim

Dedim dedim en sonunda yine ayvayı beraber yedik

Mehmet Aluç-Kul Mehmet