Geçerdin

 Kollardım 

Rengin çabucak sarsın diye 

Köşebaşlarını 

O an her nehir içime akardı 

Kaçıp bir çocuğa bürünürdüm 

Evim ıssız memleket 

Sürerdi çaresiz korkaklığım 

Beklerdim 

Köşebaşlarını 

Çığlıkları tükenmeyen sokakları 

Tanırdım kundurasından 

Daha sesinden tanırdım 

Geçerdin gözlerin sıcacık 

Dünya kendinden kopardı 

Üşürdü ayakları ölümün 

Geçerdin 

Bütün ışıklar susardı

 #muratdemirci