Sen Yönünü Dönersin

Bana burun kıvırdın burnu kıvrık kalasın

Seni alan hiç olmasın ağlayarak bana varasın

Gece gündüz başını taşlara vurarak ağlayasın

En sonunda çaresiz kalıp sen bana koşasın

Beni gördüğünde sen yönünü dönersin

Beni öpeceğine kel eşeği öpersin

Bir gün döneceğin yönün kalmaz çamura düşesin

Öptüğün kel eşeğin çiftelerine gelesin

Koşarak geldim seni dedim olasın bana eş

Ahırla pisliklere yatarak karşıma çıktın sanki kokuyorsun leş

Düşünüyorum çıkamıyorum içinde insan bu kadar olur mu kalleş

Var git karşı derede yıkan ufak ufak yamacıma yerleş

Merhametsiz köyü viran edersin

Kaşlarını çatıp söyle nereye gidersin

Sen beni sevmezsen sürünüp gidersin

Ben olmazsam sen bu âlemde nasıl gülersin

Kul Mehmet der ki artık çektirdiğin yeter

Elbet bir gün bu çilelerin nefretin biter

Sen sevmezsen de kara toprak senden güzel sever

Bakalım sen ölünce nefretinle mezarında hangi itler ürer

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-