Sarılamıyorum

Akmaz durgun akan pınarlarım

Bir bir yıkıldı gönül dağlarım

Dökülürken bir bir yapraklarım

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Toprağa sımsıkı bağlanamıyorum

Mesut yollarda mutlu olamıyorum

Eller yarınlara koşarken ben koşamıyorum

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Gençlik çağlarım yok oldu gitti

En çok sevdiklerim bir bir gitti

Hasret gönül kapıma set çekti

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Gecelerim hep geçer yaslı

Yüreğime paslı hançer saplı

Açmak istediğim kapıların hepsi kapalı

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Dertlerim derseniz sırdaşım oldu

Dertlerimi görenlerin hepsi kayboldu

Dertlerimle salmayın güllerim soldu

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Suçlu aramıyorum insan arıyorum

Kendime derman olacak dost bulamıyorum

Tek suçlu benmişim şimdi anlıyorum

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Kapım önünde akmaz artık nehir

Ekmeğime banıp yediğim zehir

Dertlerimle yollarda dağıttığım panzehir

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Kul Mehmet’im mutluluğun gelir belki

Yaşadığın bunca sıkıntı bu ilk değil ki

Sabır deryasında sabırla dert nedir ki

Köklerimle toprağa sarılamıyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-