ŞAİR ÖMER'İN AŞKI (1.Bölüm)

Küçük bir kasabada 20. yüzyılın başarında zorluklara rağmen yaşamaya çalışan  inatla hayata tutunan, kendi hallerinde, zengin olmasalar da orta halli bir ailenin uzun zamandır çocuğu olmuyordu. Funda hanım çok üzülse de, dua etmekten başka çaresi yoktu. Aylar yılları kovaladı zaman su gibi akıyordu aslında, fakat Ahmet bey ve Funda hanıma bir ay bile bir asır gibi geliyordu. içlerindeki çocuk özlemi gün geçtikçe büyüyordu. Duaları kabul oldu ve beklenen gün geldi, funda hanım dokuz ayın ardından tek katlı iki odalı evine oğlunu dünyaya getirdi. Ömer daha 1 haftalık iken bile çok güzel bir bebekti. Yağmurlu bir günde denizin rengi nasıl hoş bir maviye bürünürse öyle mavi gözleri vardı ve kumraldı. seyrek olsa da siyah saçları bembeyaz bir teni vardı. Ömer'in doğumuna en çok babası Ahmet bey sevinmişti çünkü, kasabadaki tek marangoz oydu ve marangoz adının  devam etmesini istiyordu.Yani Ömer daha doğduğu ilk gün hayatının kaderi çizilmişti babası tarafından. Onu neyi beklediği bilinmez, ama hayatının nasıl olacağı babası tarafından belirlenmişti. Ama kaderin fotoğrafı onu babasının kafasındaki gibi çizmemişti.Ömer geç gelen çok yetenekli bir çocuk olacaktı. Zaman Ömer'e yaşarken öğretecekti, Aşkı ve Hayatı. Ömer kasabada sevilen bir bebek olmuştu , herkese gülümsüyordu mavi gözlerini kocaman açarak. Üç yaşına geldiğinde sadece tatlı değil, akıllı ve farklı olduğunu beli etmeye başlamıştı bile, tek yeteneği insanları kendine hayran bırakmak değildi yani. Yaşıtları gibi sürekli ağlamıyor, yaramazlık yapmıyordu. Yağmurlu günlerde annesi onu pencerenin önünden alamıyordu hele ki çok yağıyorsa, buğulanan cama parmağıyla bir şeyler çiziyor, insanları izliyordu, belkide rengarenk şemsiyeler çekiyordu dikkatini. Duygusal bir çocuk olduğunu belli ediyordu onu anlamaya çalışan insanlara, annesi geleceğini düşünmeden edemiyordu, onun da içinde çok acayip hisler vardı.
Ve Ömer okula başlar...



Devam edecek...


KADER ÇAPAŞ 

  25.02.2016