Ömür

Aklar düştü saçlarıma,

Mevsimim bahardan kışa döndü.

Ben de çocuk oldum bir vakitler,

Ben de yaptım her istediğimi ,

Ben de ağladım, ben de güldüm.

 Ben de sevdim tüm kalbimle, tüm ruhumla, tüm benliğimle…

Bazen kazandım, bazen kaybettim sevdiklerimi…

Ve tükettim yavaş yavaş ömür sermayesini.

Ve anladım ki bu yalan dünyada,

Her şey zıddıyla daim ve kaim imiş.

Yani ölmek için önce yaşamak gerekmiş,

Sevmek için nefret etmek,

Ayağa kalkmak için önce düşmek gerekmiş,

Isınmak için üşümek,

Görmek için önce kör olmak gerekmiş,

Duymak için sağır olmak,

Konuşmak için önce lal olmak gerekmiş,

Kavuşmak için ayrılmak…

                                          Bülent Düdükcü