Hayatı Bana Zehir Ettiler

Bir zamanlar mutluluğu kalbimde yaşıyordum.

Huzura ruhumu kaptırmış hayata koşuyordum.

Çok gördüler hepsini silip süpürdüler.

Gözlerimi hüzünlü göz yaşlarına bırakarak gittiler.

Ne söylesem boş bu saatten sonra.

Hayatı bana zehir ettiler.

Ne vardı dedim kendi kendime bu kadar çok sevdin.

Sonu hep hüsran olan boş bir hayalin peşinde koştun.

Hepsi yalandı sen kimsin mutluluk huzur kim.

Bilmezmisin sevmek sevilmek doğanın kanunu yalanlarda sonu.

Hadi simdi söylensin dursun kalbin o can alıcı kelimeyi.

Hayatı bana zehir ettiler.

                                                                                                          Adanalı seyyah