Hasret

Bölünecek hiçbir acı yok
Kalmamış öfkesi kimsenin
Şehrin utancını gizleyen betonlar
Uzanmış kıyısına denizlerin
Uslu
Sakinim şimdi
Bir dağ yamacında seyrimdesin
Gül içre nasıl kırmızı
Nasıl hoşsun
Bir bilsen nasıl severim
Uzunca bir kıyamet sonrası gibi
Toprakçasına
Tutuşur da benliğim taparcasına
Uzanmış koynumda bükülmüşsün
Hasretin ağır
Ah ikindisi sızar akşamın
Umudun körpeliğine
Kısılmış bütün lambalar
Türküler is içinde
Kaç damda ismin anılır
Sevdalı sıcak muhabbet üzre
Tutar göğsümün sancısı
Sevda her rengin aynısı
Gözlerim nöbet
Gözlerim hasret
Gün paylanıncaya
Toprağa
Öperim yelesi savruk tayları
Kırların gülüşünden tutarım
İçimden bir hasret daha yollar
Yenisini kollarım

muratdemirci