Gülümseyen Bahar Kokan Çiçekler Gibi

   Aşk dolu yuvamızda aşk dolu şiirler ile besteler besteleyerek, seni coşturtmak isterken, şimdi odamda sensiz, yalnızlığın senfonisini besteledim onu dinliyorum. Senfoninin her notası sensiz boğazımda düğümlenerek, beni hasretinin zindanlarında olduğumu hatırlatırken, sensiz dinliyorum, şunu da söyleyeyim bunu bestelememe sebep olan sendin ey vefasız yârim.

   Sen şimdi bu satırlarımı okurken, beni çaresiz sanacaksın ve yanılacaksın, öyle uzun boyluda değil, bilirsin ölenin ardında en fazla üç gün yas tutulur, ondan sonra unutulur buda, insanoğluna has bir özellik elden ne gelir. Yüreğimde dirhem dirhem sana ait olan ne varsa, ellerimle kazıdım çöplere attım, odamda sana ait ne varsa hatta kokunu bile atmak için, aylarca kapı pencerem açık yattım.

   Seni kovalamaktan yorulan ben, şimdi rahatlığın ve huzurun tadını çıkarıyorum, sen ne yapıyorsun bilmem, hatta hiç umurunda bile değilsin artık. Dayanma ve tahammül sınırlarını aştım, hatta hayatı aştım şimdi ben herkese küs duran ben, herkese gülümsüyorum tıpkı gülümseyen bahar kokan çiçekler gibi. Şimdi yeniden sevmeye başladım çekinerek dokunmalarım yok oldu, sımsıcak gülümseyen aşkın dokunuşu ile yeniden sevmeyi bilen bir seven, âşık gülüşü ile gönlüme gülen, odamı sımsıcak elleri ile sevgi dolduran, yumuşacık sımsıcak teni ile beni saran yeni bir cananı hata cananımı buldum, şimdi onunla aşkı yaşıyorum, mutluyum…

   Sen ve ruhun isyanları seven, onunla olmaktan zevk alan sen isterdim beraber mutlu olalım ama olmadı, her şeyde bir hayır varmış, sana hayır diyerek ayrılmam, bana aşkın kapısını açtı. Sana da aman neyi açarsa açsın umurumda bile değilsin artık.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet