Gönül Bağı

Gönül bağı öyle bir bağdır ki ne zaman tanır ne de mekan, ne çirkin tanır ne de güzel, ne yaşlı tanır ne de genç, ne zengin tanır ne de fakir...Öylesine kuvvetlidir ki bütün cihan baştan başa sıralansa yine de onu koparmaya güçleri yetmez. Zira bu bağ ne ipliktendir ne de zincirden. Bu bağ sevgi ipliğiyle örülmüştür, mayasında sevgi vardır. Nice Pehlivanlar nice Rüstemler nice Firavunlar nice Karunlar bu bağı koparmaya çalışsa da vakıf olamamışlardır. O, kainatın en değerli varlıklarını birbirine bağlar, birbirine kavuşturur. Kardeşliğin ve de vahdetin yegane anahtarıdır o. İnsanoğlunun gönülden bağlı olduğu kardeşlik ve vahdet dünyası belki de cennetin yeryüzündeki aksidir, kim bilir. Bu öyle bir bağdır ki yüzyılları hatta bin yılları aşar da sonsuzluğa doğru yol alır gider. Kardeşlik ve vahdet bir kuşun kanatları gibidir, gönül bağı ise bu kuşun bizzat kendisidir. Bu kuş, bir defa uçmaya başladı mı ne zaman tanır ne de mekan, o uçsuz bucaksız âleme doğru kanat çırpar durur. Bu bağ aslında insanları değil; kalpleri ve sevgi dolu gönülleri birbirine bağlar. İnsanlar bu fani dünyadan göçüp gitseler dahi gönüller hep birdir, birliktedir, gönül bağıyla birbirine bağlıdır. Onlar, ilelebet ayrılmazlar. Zira ölür ise tenler ölür; canlar, ruhlar, kalpler ve bu sevgi dolu gönüller ölecek değillerdir. Ne mutlu birbirine gönülden bağlı olanlara! Ne mutlu sevdiklerine gönül bağıyla bağlı olanlara! Ne mutlu her daim kardeşlik ve vahdet üzere olanlara!