Bin Cefaya Düşürdün

Nereden görüm seni ben gönülden  sevdim

Bin cefaya düşürdün beni aşk ile sevmedin

Aşk ile sev beni sen dedim sen güldün geçtin

Böyle yazılmışsa anlıma aşk elden ne gelir

Bu dünyaya gelen sonunda ecel ile çeker  gider

Aşkımıza melekler şahit diye sevindim

Neler yaptımsa bu gönlümü sevdiremedim

Ölmek için mezara gideyim dedim gidemedim

Günler devir etti geçti ben gülemedim

Bu dünyaya gelen sonunda ecel ile çeker  gider

Devasız derdime aşk ile derman bulsam

Sen ben değil aşk ile biz beraber olsak

Aşk ile birbirimize sarılsak çoğalsak

Arkamızda sevgimizi bıraksak aşka yol açsak

Bu dünyaya gelen sonunda ecel ile çeker  gider

Dilde varsa binlerce gam dil aşkı neylesin

Dil gerçek seven gönlü ister aşk aklı neylesin

Müşküllü halin var ise aç kapıyı derdin dinlesin

Rahmana aşk ile yaklaşmazsan Rahman neylesin

Bu dünyaya gelen sonunda ecel ile çeker  gider

Kul Mehmet’im aşkı bilenler güzelliğini söylesin

Aşkı bilmeyenler aşkın önüne set çekmesinler

Aşk ile sevmeyen bu alem de yaşadım demesin

Bu âleme gelen yaşadı baki kalan olmadı bilinsin

Bu dünyaya gelen sonunda ecel ile çeker  gider

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-