Bilirim Çünkü

 

Duruşun vardı bazen
Gök kendine açardı
Tüm aydınlıkları
Susardı leylakların
Damarıma dolardın
Ve bir mevsim
Dörde bölerdi beni
Şimdi koynumda esrik hayaller
Eskiyen yeniler
Her şey başladığın yere döner
Bilirim çünkü…
Gül açan yanın
Toprağa dururken
Ağırlaştı gök
Torlak yüzlü çocuklar
Bölüştü kokunu
Acının teri sızdı kalbime
Üşüdüm
Şiirlerin sığlarında
Yorduk çünkü kalemleri
Kağıtları kirlettik
Büsbütün yokluğu sararak

Murat Demirci