Ateşin Gözü

Görmedin ki ateşteki öfkeyi... 

Her şey can derdinde sönen mum bile 

Ölüm denen gerçek götürmez hile 

Ateşin gözüyle bakınca küle 

Yanmak neye denir anlarsın belki 

Bahar olur elbet; yaz gelir dile 

Kardelen kaderi çekilen çile 

Zemheri eliyle değince güle 

Donmak neye denir anlarsın belki 

Ey yalan dünyanın yorgun hamalı 

Söküğün çoğalmış urban yamalı 

Neylersin seninle gelmeyen malı 

Kanmak neye denir anlarsın belki 

Yağmura su dersin güneşe ışık 

Harama tat vermez altından kaşık 

Tersine dönünce aynalı beşik 

Sanmak neye denir anlarsın belki 

Kibrin kıskacında kalabalıklar 

Suyun ezgisiyle ağlar balıklar 

Zikir’e dalınca bütün varlıklar 

Anmak neye denir anlarsın belki 

(Günbatımı düşleri...sy...7)

Arap Kurt