Biri sizinle dertleşmek isterse

(Bu yazı öneri -hatta biraz da emrivaki bir yazı- olacaktır.)

Lütfen onu reddetmeyin, geri çevirmeyin.

Ayrıca lütfen ona akıl vermeye kalkmayın. Kendinizden pay biçin, akıl vermek sizi yüreklendirir mi ? Yoksa bu "şey"i tartışarak onu daha da mı derinleştiririz ?

"Bir de şöyle düşün"ler, "daha da kötüsü olabilirdi"ler , "iyi tarafından bak"lar gibi klişelerden uzak durmakta fayda var.

Kendinizden pay biçin dedim. Hâlâ biçmediyseniz şimdi biçelim.

Biz, dertleşirken ne isteriz?

• Onaylanmak.. 
• Problemlerden uzaklaşmak..

Oysa ki aksine problemin üstüne gidilmelidir. Bundan kasıt tartışma çıkarmak değil, onaylamaktır. Biz çoğu zaman tersini yaparız, öyle istemesek bile.

Yanlışa ortak ararız, ortak oluruz. Ama öyle olmayınca da çoğu kez geçmez. 

Çünkü öyle yerleşmiş bilinçaltımıza.. 

Hatta ne altı direkt olarak bilincimize...

Birisi "çok kötüyüm" dediğinde "yok, değilsin" ya da "zamanla geçer" demektense aynı bir ebeveyn edasıyla sarıp sarmalamalısınız.

Hiçbir yorum yapmamalısınız. Aksi hâlde "beni anlamayan biri daha" yaftası üstünüze yapışmak zorunda kalır, hiç istemese bile...

Örnekten devam edersem,[Adanalı torbacının soruya soruyla cevap vermesini bir kenara bırakırsak], "Kendini çok mu kötü hissediyorsun" diye sorarak ondan teyit almaya çalışmak daha mantıklı olacaktır.

Ne olumlu ne de olumsuz herhangi bir yorum yapılmamalıdır. Sorular sorularak hava yumuşatılmalıdır. Ama asla konuya taraf olarak bir katılım sağlanmamalıdır.

Sadece onun düşüncelerine ses verilmeli, hepsi bu !

Laborant'ın nasihat yazısıdır