Sinirden Gülmek

Klişedir... İnsanoğlu çiğ süt emmiş sözü. Aynı "burası Türkiye" sözü gibi. Bunu dedirten sebepleri çözmemiz lazım.
 Lakin konumuz o değil.

Konumuz; sinirden gülmek.

Bi' insan sinirden niye gülebilir? 

Hem de haykıra haykıra... Diğer hiç kimseyi düşünmeden... 

Niye ?

Ama belki de rahatsız etmeden. Kendince...

Bunun bir de "sinirden ağlamak" versiyonu vardır.

 Ya sinirlenince direkt ağlarsın, ya da gülmeye başlasan da bir aşamadan sonra gözünden yaş gelir.

Aslında saygıdeğer okur, burada bile kıssadan hisse yaptım. Kendime hayat dersi çıkardım.

 " Sonuçta hep üzüleceğiz. " (İç sesim yankılanır : "neyin tantanası bu"! )

Ama onu bunu boşverelim de, birisini aşağılayıcı bir tavırda gülmektense sinirden gülmeyi yeğlerim ben.. 

Ya da keşke bebekler kadar masum bir gülümsemeye sahip olabilsek... 

(Olabilsem de diyebilirim. Yeter ki doğrulardan kıvılcımlanan yüreğin yangın yerine dönüşerek yok olmasın. Hem senin konuyla hiçbir alakan yok. O yüzden olabilsem... )

Sağlıcakla kal.

Laborant